DARK TALES: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Γυρνάς ξεθεωμένος από δουλειά και βόλτα μετά με “φίλους” απ το γραφείο. Τα καπάκια απ τα μάτια σου ζυγίσουν τόνους, καθώς αισθάνεσαι ότι η μέρα σε νικά στο τέλος. Τελευταία δοκιμασία τα σκαλοπάτια ως τον δεύτερο, φαντάζουν κουραστικά σαν προπόνηση πρωταθλητή δρομέα. Το σιχτίρι στον καραγκιόζη που δεν ήρθε να φτιάξει την ανελκυστήρα βγαίνει κι αυτό κουρασμένο.

Όλα αλλάζουν τη στιγμή που συναντιέστε στη σκάλα (πόσες φορές εχει ξανασυμβεί αυτό!!). Και καταλαβαίνεις ότι η ανάσα δεν κόβεται γιατί κουβαλάς τα χρόνια σου σαν κούτσουρα τέτοια ώρα, αλλά γιατί έσκασε πάλι εκείνο το χαμόγελο. Και ανοίγουν ξανά εκείνες οι παρενθέσεις (μέσα τους αλλάζει το τοπίο και αρχίζουν να χορεύουν τα χρώματα, λες και το ‘σκασαν για λίγο από ονομαστούς πίνακες φτασμένων καλλιτεχνών).

Ένα λεφούσι από λέξεις μαζεύεται προς τα πάνω, πληθαίνει κάθε φορά που το δαμάζεις και δεν το αφήνεις να βγει. Σωστή επανάσταση, θέλουν να βγουν καβάλα σε στεντόρεια φωνή. Και μόλις συναντηθούν τα μάτια, συνωστίζονται σαν το νερό στο φράγμα του Μαραθώνα. Ποτέ δεν θα είναι αρκετές αυτές οι δυο στιγμές.

Είναι αργά, ο αέρας πυκνώνει με την ησυχία. Μίλα σιγά. Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις μια λέξη. Μα πριν ξεχωρίσουν τα χείλη σου, σε προλαβαίνει.

(χαμηλόφωνα)

Καληνύχτα”.

(ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: ΛΟΥΚΑΣ ΚΟΥΤΡΑΣ)