ΔΩΡΑ ΜΗΤΡΑ: Η ΑΝΑΣΑ

Είναι βαρετοί πια οι άνθρωποι και ίσως έτσι να ‘ταν πάντα. Σε κατατάσσουν, παίρνοντας μια μεζούρα για να μετρήσουν κώλο, στήθος, μέση , στρωμένη δουλειά και ζωή μετρημένη, είναι και αυτή η κρίση βλέπεις. Και σου ζητάνε εγγυήσεις, να είσαι φρόνιμος, να μην πονάς, όχι πολύ τουλάχιστον, να διασκεδάζεις καθώς ορίζει η ηλικία σου, να μη χαμογελάς με τα απλά, τα συναισθήματα να έχουν μέτρα και σταθμά, και πρόσεχε, μη γίνεις φίλος με τον άνθρωπό σου και κείνο το κρασί στο τέλος της μέρας να το πιείτε αλλά στα μουγκά δίχως καμία μοιρασιά, μην κάνεις όνειρα κοινά, παρά μόνο σχέδια, που είναι ρεαλιστικά βρε αδερφέ, και προς Θεού, μην δείξεις κάποιο ράγισμα ή ανασφάλεια, ή φόβο ή έρωτα. Να δείξεις τακτική -σωρός οι συμβουλές. Μα είναι και η ανάσα που κόβεται. Μπροστά σε εκείνη τη μικρή πιθανότητα να μπορέσεις να σταθείς γυμνός απέναντι στον άλλον, και εκείνος να πει “δεν έχω δει ομορφότερες πληγές”

KEIMENO ΔΩΡΑ ΜΗΤΡΑ

(PHOTO CREDIT: GABRIELE VIERTEL)