ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ: Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΚΤΗΣΗΣ

Πόσο ξεγελασμένοι είμαστε οι άνθρωποι… πόσα θολά τα έχουμε μέσα στο μυαλό μας που η σιγουριά για τον εαυτό μας έρχεται μέσα απo το πόσα κατέχουμε. Η διαρκής ικανοποίηση του Εγώ με το καινούργιο, με το ακριβότερο εν τέλει με τα περισσότερα. Όσα περισσότερα τόσο καλύτερα νιώθουμε· για πόσο; Για πόσο η πρόσκαιρη χαρά μας γεμίζει; Για πόσο μπορείς να παίρνεις  χαρά και ευτυχία μέσα από τα υλικά αγαθά; Γιατί μόνο αυτά μπορείς να κατέχεις.

Ο κορεσμός φτάνει γρήγορα, δεν έχει σημασία το νούμερο στο οποίο θα φτάσεις αρκεί η σύγκριση να κλίνει προς το μέρος σου. Συγκρινόμαστε με τους πάντες  γύρω μας για να νιώσουμε καλύτερα,  όμως χάνουμε το νόημα. Γίνε συναγωνιστής και όχι ανταγωνιστής, γίνε αυτό που θα ήθελες να βλέπεις στον απέναντί σου και το θαυμάζεις, αντί να τον ζηλεύεις  και μάθε του το, γίνε το πρότυπο του, όχι για να δοξαστείς,  αλλά για να γίνουν όλοι καλύτεροι, να ξεπεράσουν εαυτόν.  Γίνε παράδειγμα προς μίμηση.

Το επόμενο στάδιο της κτήσης είναι η ιδιοκτησία των ανθρώπων. Νομίζεις  πως μπορείς να κατέχεις ανθρώπους; Νομίζεις  πως μπορείς μέσω της εξουσίας να τρως την πνευματική τους «σάρκα»; Να τους ελέγχεις; Να καθορίζεις την ζωή τους και να παίζεις μαζί τους για να αισθάνεσαι ανώτερος; Σου αρέσει να δημιουργείς προτεκτοράτα …  πόσο ανασφαλείς είσαι για να προσπαθείς να είσαι ασφαλής συνέχεια;

Δεν πετύχανε όλα αυτά; Στρέφεσαι προς τα παιδιά, τα δικά σου παιδιά, σε αυτά που εναποθέτουμε το μέλλον μας όλοι. Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν, δεν είναι πράγματα. Άστα να βιώσουν την παιδικότητα που έχουν ανάγκη,  άστα να μεγαλώσουν για να γίνουν οι ενήλικες που αυτοί θέλουν όχι αυτοί που εσύ θέλεις,  το όνειρο που εσύ δεν πραγμάτωσες  δεν  χρειάζεται να μετατραπεί σε εφιάλτη για τα παιδιά σου. Άστα να αναπνεύσουν , να διαλέξουν , να ανακαλύψουν τα λάθη τους, τον δρόμο τους. Αυτό που διάλεξαν δεν συμφωνεί με αυτό  που ήλπιζες για αυτά; Δεν έχει σημασία, είναι επιλογή τους, οι επιλογές μας ορίζουν το ποσοστό ελευθερίας μας, αποτυπώνουν  τον  χάρτη της ζωή μας, ορίζουν αυτό που είμαστε. Άστα να γίνουν αυτό που επέλεξαν να είναι χωρίς να τα κριτικάρεις, στάσου δίπλα τους, όχι μπροστά τους … τους καλύπτεις την θέα.

Κλειδωμένες αγάπες παντού, καμουφλαρισμένες από ασημένια σκόνη  ενδιαφέροντος και προστασίας, τυλιγμένες με όμορφη κορδέλα σατέν γυαλιστερή.
Μη ξεγελαστείς!
Η μόνη πραγματική  ιδιοκτησία σου είναι ο εαυτός σου … αυτόν που πολλές φορές αφήνεις να χειραγωγείται από τρίτους, σκέφτηκες ποτέ αν και  πόσο τον κατέχεις;

̇(ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ PHOTO CREDITS: ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ)