Μέσα σε πυκνή ομίχλη που είχε στοιχειώσει  το δάσος, μια καταχνιά στην οποία δεν βλέπεις στο ένα μέτρο, ο Πήτερ και η Ελίζαμπεθ έτρεχαν με όσες δυνάμεις τους είχαν απομείνει. Και δεν τους είχαν απομείνει πολλές αφού έτρεχαν γύρω στο…

Μετά από μια περίοδο πλήρους αδράνειας αποφάσισε να βγει έξω. Είχε πιεστεί πολύ για να αποδεχθεί την πρόσκληση της φίλης της. Είχε ξεχάσει πως ήταν να προετοιμάζεσαι, να στολίζεσαι, να φοράς το χαμόγελό σου και να δηλώνεις διαθέσιμη. Δοκίμασε όλα…

Πόσο ξεγελασμένοι είμαστε οι άνθρωποι… πόσα θολά τα έχουμε μέσα στο μυαλό μας που η σιγουριά για τον εαυτό μας έρχεται μέσα απo το πόσα κατέχουμε. Η διαρκής ικανοποίηση του Εγώ με το καινούργιο, με το ακριβότερο εν τέλει με…

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ) O αργόσυρτος ήχος στον παλμογράφο ξαφνικά διαφοροποιείται σε ένα ακαθόριστο αγχωτικό τέμπο. Ο Όμηρος ανοίγει τα μάτια διστακτικά, σχεδόν φοβισμένα περιμένοντας να δει το «μαύρο δαίμονα» να έρχεται κατά πάνω του, αντιθέτως  παντού…

Τα κτίρια είναι πιο σταθερά απ' τα βήματα* Είναι χειμώνας. Στέκεται στην ταράτσα της πολυκατοικίας. Την βλέπεις; Πώς γέρνει το κεφάλι της λίγο στον αριστερό της ώμο! Πώς τα μαλλιά της ανεμίζουν σαν κόκκινη σημαία! Την βλέπεις; Το σώμα της…

Κινείσαι συνεχώς, απαρέγκλιτα, ασταμάτητα - πιστεύεις αιώνια - αλλά τα συμβάντα σε διαψεύδουν… σε έναν φαύλο κύκλο που έχει ένα κέντρο. Σε μια τάξη οριοθετημένη, ανάμεσα στα κενά των κύκλων τίποτα, φρόντισε να γεμίσεις τα κενά. Δε θα σου δίνεται…