ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ: ΣΕ ΟΜΟΚΕΝΤΡΗ ΤΡΟΧΙΑ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ)
O αργόσυρτος ήχος στον παλμογράφο ξαφνικά διαφοροποιείται σε ένα ακαθόριστο αγχωτικό τέμπο. Ο Όμηρος ανοίγει τα μάτια διστακτικά, σχεδόν φοβισμένα περιμένοντας να δει το «μαύρο δαίμονα» να έρχεται κατά πάνω του, αντιθέτως παντού βλέπει μόνο άσπρο χρώμα, τα μάτια του σχεδόν πονάνε από το ενοχλητικό λευκό, κοιτάζει σ το ταβάνι και το θλιβερό υποκίτρινο του σφίγγει το στομάχι. Μυρίζει οινόπνευμα, «πρέπει να βρίσκομαι σε νοσοκομείο» σκέφτηκε… Το δωμάτιο άδειο, στο χέρι ο ορός και η καρδιά του τον «τσιμπάει» ενοχλητικά. Νιώθει πως πάει να σπάσει από την αγωνία. Χρειάζεται απαντήσεις … η άσπρη πόρτα τρίζει, μπαίνει μια λαμπερή κοκκινομάλλα με πράσινα μάτια σαν λέιζερ που τον καρφώνουν, μένει ακίνητη για κάποια δεύτερα και αμέσως τρέχει σαν τρελή τσιρίζοντας στον διάδρομο.
-«ΞΥΥΥΠΝΗΣΕΕΕΕΕΕΕΕ, ελάτε ξύπνησεεεε».
-Που πας; Έλα να μου εξηγήσεις, έλα πίσω!! δεν καταλαβαίνω τίποτα, δεν καταλαβαίνω τίποτα «είπε με βραχνιασμένη και καταπονημένη φωνή ο Όμηρος»
Έρχονται λαχανιασμένοι δύο γιατροί και αρχίζουν να τον εξετάζουν, του είναι αδιάφοροι, αυτός θέλει να δει την κοπέλα. Ψάχνει με αγωνία να βρει την φιγούρα της, βρίσκεται πίσω τους αλλά ξεχωρίζει τα μάτια της, πιστεύει πως μόνο αυτή θα του δώσει εξηγήσεις, κάνει να της μιλήσει … αλλά λιποθυμά.
Ξυπνά και είναι πιο ήρεμος τώρα, μάλλον βρίσκεται υπό την επίδραση ηρεμιστικών. Ανοίγει τα μάτια με βιασύνη, την βλέπει μπροστά του και δεν χάνει λεπτό, αρχίζει τις ερωτήσεις…-Ποια είσαι ; τι έχει συμβεί ; Το κορίτσι;; Ζει;
-Ποιο κορίτσι λες; Ησύχασε!
-Το κορίτσι που χτύπησα στον δρόμο.
-Δεν χτύπησες κανένα κορίτσι, είσαι σε κώμα 6 μήνες Όμηρε, ησύχασε…
-Μα τι λες τώρα;;; Δεν ξέρεις τι σου γίνεται! Και πως ξέρεις το όνομά μου;;;
-Ηρέμησε …θα στα εξηγήσω όλα … Είσαι σε ανοσοκαταστολή εδώ και 6 μήνες στο Ωνάσειο. Μπήκες στο χειρουργείο για την μεταμόσχευση καρδιάς την οποία, όπως με πληροφόρησαν, την περίμενες από μικρό παιδί λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Όμως υπήρξαν επιπλοκές, ο οργανισμός σου απέρριπτε το μόσχευμα. Ανάμεσα λοιπόν σε αυτούς που σε φροντίζουν είμαι και εγώ, με λένε Μαργαρίτα, κάνω την πρακτική μου στην νοσηλευτική και σου κρατάω παρέα, φροντίζω για την καθαριότητα σου, σου διαβάζω και σου κρατάω συντροφιά … «είπε και χάιδεψε απαλά το χέρι του για να νιώσει ασφαλής , χαμογελώντας του ταυτόχρονα τόσο τρυφερά που ένιωθε να την ερωτεύεται »
-Μα μισό λεπτό … ναι ναι ναι!! «είπε ανακουφισμένος» σαν να έχεις δίκιο, θα έμπαινα στο χειρουργείο αφού βρέθηκε δότης, ΝΑΙ! κάτι αρχίζω και θυμάμαι … δηλαδή δεν υπάρχει κορίτσι; δηλαδή έχω νέα καρδιά;; δηλαδή είμαι καλά;;; δηλαδή μπορώ να ονειρευτώ μια ζωή χωρίς να φοβάμαι;; δηλαδή … δηλαδή … δηλαδή … «βρισκόταν σε παραλήρημα»
-Μια σύγκλιση τυχαίων μεταβλητών σου παραχωρεί την δυνατότητα να εκμεταλλευτείς την νέα ευκαιρία όπως ΕΣΥ θέλεις, είναι στο χέρι σου! Όλα θα γίνουν «του είπε ενθουσιασμένη και του ξαναχαμογέλασε» Αναφέρεις συνέχεια ένα κορίτσι, ποιο είναι αυτό το κορίτσι; …«τον ρώτησε»
-Πρέπει να το ονειρεύτηκα… «είπε ο Όμηρος» ήταν τόσο έντονο όλο αυτό που ένιωσα που πιστεύω πως με ξύπνησε από τον λήθαργο. Είδα πως χτύπησα ένα κορίτσι με λεπτή κορμοστασιά και μαύρα μακριά μαλλιά, δεν πρόλαβα να την δω καλά, όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Νομίζω πως την χτύπησα με το αυτοκίνητο μου αν και η αλήθεια είναι πως δεν άκουσα κανένα θόρυβο σύγκρουσης … βγαίνοντας να δω τι έγινε είδα ένα μαύρο αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω μου, και μετά ξύπνησα εδώ. Ήταν τόσο ζωντανό να πάρει η ευχή που θα ορκιζόμουν πως είναι αληθινό!
-Όμηρε… ανατρίχιασα … μάλλον ήταν εν μέρει «αληθινό» …
-Τι εννοείς;; … «την ρώτησε κάπως φοβισμένος, ένιωθε το μυαλό να μουδιάζει»
-Η καρδιά που «φοράς» στο στήθος σου, ανήκε σε ένα νέο κορίτσι που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο, δυστυχώς ο οδηγός δεν σταμάτησε να την βοηθήσει. Την βρήκε ένα διερχόμενο αυτοκίνητο παρατημένη στην άσφαλτο και κάλεσε τις πρώτες βοήθειες όμως ήταν πλέον αργά . Την νύχτα εκείνη έβρεχε πολύ, έγινε και μεγάλο θέμα στις ειδήσεις και τελικά τον βρήκαν. Την έφεραν εδώ στο νοσοκομείο αλλιώς δεν θα το ήξερα διαφορετικά, τα στοιχεία των δοτών δεν γνωστοποιούνται στο προσωπικό…
Ένα νέο κορίτσι χάθηκε, μια τραγική στιγμή για αυτήν μετατράπηκε σε μια δεύτερη ζωή για σένα και για πολλούς άλλους.
Όμηρε… μάλλον «ήρθε» στο όνειρο σου για να σε ξυπνήσει.
Απέραντη σιωπή … κανείς τους δεν τόλμησε να μιλήσει για κάποια λεπτά, έμειναν να κοιτάζονται με βουρκωμένα μάτια, χαράς ή θλίψης, δεν ήξεραν να ξεχωρίσουν και δεν τους ένοιαζε. Ήθελαν μόνο να χαθούν στην στιγμή. Πλέον καταλάβαινε την αρχική αίσθηση του ονείρου, ενώ ένιωθε να επιστρέφει … τώρα ξεκινούσε.
(ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ PHOTO CREDITS: ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ)
